Düz yolları sakladın, çıkardın yokuşları
Hamal gibi sırtıma, yük ettin acıları
Payıma düşürdüğün; hazan sarısı renkler
Her köşe başında, kederler yolumu bekler
Sancılı yanlarınla, hep kahır çekiyorum.
Benimle derdin ne? Onu da bilmiyorum.
Nerdesin diye sordum? Kaf dağını gösterdin.
Zümrüdü Anka’ya bin; seni getirsin dedin.
Dedim ya Ey hayat! Bu aralar yordun beni,
Tercih et dedin; elbise yerine kefeni
Sevinme! Yorgun sabırla, yokluğuna inat!
Tırnağımla yapıştım, Varlığına ey hayat!
Mehmet Orhan DURDU
0 yorum:
Yorum Gönder